Legion Maryi

W położonym na wysokości 1200 m n.p.m. klasztorze św. Marona znajduje się grób św. Szarbela Makhlufa – największego świętego Libanu. Można tam także zwiedzić muzeum z kolekcją pamiątek po słynnym pustelniku, które pozwalają poznać losy świętego. W sąsiedztwie kościoła znajduje się pustelnia św. Piotra i Pawła, w której święty spędził ostatnie lata swojego życia.

Kim jest najsłynniejszy libański święty?
Szarbel Makhluf (Jusuf Antun Makhluf) to XIX-wieczny duchowny maronicki, mnich i pustelnik. Urodził się w ubogiej rodzinie chrześcijańskiej w Bekaa Kafra w Dolinie Kadisza. Jako dwudziestokilkulatek wstąpił do maronickiego klasztoru św. Marona przybierając zakonne Szarbel (“Pomazaniec Boży”). Ostatnie 23 lat życia spędził w przyklasztornej pustelni modląc się i poszcząc. Po śmierci niezabalsamowane ciało zakonnika złożono w grobie bez trumny. Po pogrzebie nad grobem pojawiła się utrzymująca się przez 45 dni łuna. Po ekshumacji zwłok, okazało się, że ciało Szarbela było w nienaruszonym stanie i wydobywała się z niego substancja o niezwykłym zapachu. Ludzie zaczęli modlić przy grobie prosząc o uzdrowienie i inne łaski. Do dnia dzisiejszego Kościół zarejestrował w tym miejscu ponad 23 tys. cudownych uzdrowień.

Popularnym miejscem pielgrzymek jest również wieś Bekaa Kafra. To miejsce narodzin św. Szarbela, zlokalizowana w okolicach miasta Baszarri. Na miejscu domu zakonnika znajduje się kościółek ze źródełkiem. Z kolei niedaleko miejscowości Fariya stoi wysoki na prawie 23 metry, 40-tonowy posąg św. Szarbela, w którym znajdują się relikwie zakonnika.

W Annaji celebrowany jest także inny mnich, podopieczny św. Szarbela. Jest nim Stefan Nehmé, któremu również przypisuje się liczne cuda, m.in. wskrzeszenie nienarodzonego dziecka. Stefan Nehmé, nazywany „młodszym bratem” św. Szarbela, został beatyfikowany przez papieża Benedykta XVI w 2010 roku. W Libanie szacunkiem wiernych cieszy się też Nimatullah al-Hardini, który był wychowawcą i nauczycielem św. Szarbela. Grób mnicha znajduje się w miejscowości Kfifane.

Prezentacja Legionu Maryi na mszy 03 (Automatycznie zapisany)

Historia Legionu Maryi

a) na świecie

7 września 1921 roku – wigilia uroczystości Narodzenia Najświętszej Maryi Panny – to pamiętna data dla Legionu Maryi. Tego dnia w Dublinie zawiązała się wspólnota, która wkrótce urosła w dużą organizację, a obecnie liczy kilkanaście milionów katolików na całym świecie.
Założycielem Legionu Maryi był sługa Boży Franciszek Duff (1889-1980). On to, wraz

z ks. Michaelem Toherem oraz 15 kobietami, powołał do życia LM, który początkowo zwał się Zjednoczeniem Matki Bożej Miłosierdzia. Swoją nazwę, nazewnictwo, ideę organizacyjną i symbole przejął od starożytnej formacji wojskowej – legionów rzymskich.

b) w Polsce

Legion Maryi trafił do Polski. Stało się to za pośrednictwem Anatola Kaszczuka, więźnia obozu w Kozielsku, oficera artylerii, później lotnictwa, który po wyprowadzeniu polskich żołnierzy z Rosji przez generała Andersa, walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po zakończeniu wojny wstąpił do nowicjatu dominikanów w Cork w Irlandii, gdzie poprzez osobistą lekturę zapoznał się z ideą LM. Odkrył nowe powołanie – działalność w LM. Przy aprobacie o. Anzelma Moynihana OP opuszcza nowicjat, aby szerzyć LM

w Polsce. Latem 1947 roku udał się do Dublina, gdzie poprzez osobisty kontakt

z F. Duffem, udział w pracach tamtejszego LM oraz dokładne szkolenie, przygotowywał się do misji w Polsce. W tymże roku decyzją Concilium został delegatem LM do Polski. Po powrocie do kraju w 1948 r. założył pierwsze prezydium LM w Ostródzie, następne

w Lublinie oraz za pozwoleniem ks. prymasa Stefana Wyszyńskiego w 1949 r. w Warszawie przy kościele pw. św. Augustyna na „Nalewkach”. Niedługo potem prezydia, jak wszystkie stowarzyszenia katolickie, musiały zawiesić swą działalność.

Dopiero na początku lat 80-tych LM mógł wrócić do Polski. Na południu Polski grupy LM były zakładane przez przedstawicieli Senatu Legionu z Wiednia, głównie przez Annę Coreth. W 1979 roku, przy poparciu ks. bp. Herberta Bednorza i proboszcza ks. Damiana Zimonia (obecnego arcybiskupa seniora), powstało pierwsze prezydium przy parafii

Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach. Powoli zaczęły powstawać wspólnoty

LM w sąsiednich diecezjach. Kilka lat później przyjechała do kraju delegatka Concilium (1987-1990) Clair Connolly-Pater, która założyła liczne grupy i ośrodki dzieła w archidiecezji warszawskiej, lubelskiej oraz pojedyncze grupy w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Obecnie LM istnieje w 30 diecezjach i zrzesza ok. 6.000 legionistów i 17.000 auksyliatorów.

Charyzmat;

Legion Maryi jest stowarzyszeniem ludzi świeckich, których celem jest głoszenie chwały Bożej i dążenie do osobistej świętości poprzez modlitwę i pracę apostolską. Zakorzenione

w duchowości maryjnej i powierzone Duchowi Świętemu życie Legionu Maryi jest oparte na wierze we współdziałanie Ducha Świętego i Najświętszej Maryi Panny w dziele zbawienia

i szerzenia królestwa Bożego w świecie.

Głównym celem Legionu jest uświęcanie jego członków przez:

uczestnictwo w misji ewangelizacji za pomocą apostolatu bezpośredniego, szczególnie wśród osób oddalonych od Kościoła,
odwiedzanie chorych, osób przebywających w zakładach opiekuńczych, rodzin w potrzebie,
nauczanie katechizmu w parafiach,
udzielanie nauk religijnych ludziom młodym,
naukę czytania i pisania dla imigrantów,
pomoc narkomanom i prostytutkom,
celebrację Liturgii Słowa i organizowanie spotkań modlitewnych tam, gdzie nie docierają księża.

Formacja;

Podstawową metodą przygotowania do apostolatu jest metoda mistrz- uczeń. Doświadczony legionista wtajemnicza w duchowość i apostolstwo początkującego legionistę.

A niezastąpionym środkiem formacji jest systematyczne studiowanie “Podręcznika Legionu Maryi” oraz Traktatu o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, który napisał św. Ludwik Maria Grignon de Montfort.
Cotygodniowe spotkania (bardzo dobrze, gdy odbywają się przy udziale kapłana, kierownika duchowego) pozwalają na odbycie dogłębnej formacji legionowej. Formacja obejmuje rozwój duchowości i przygotowanie do prowadzenia apostolatu. Zalecane jest częste uczestnictwo

w Eucharystii i modlitwa brewiarzowa oraz coroczne rekolekcje pogłębiające życie wewnętrzne członków LM.

Formy posługi;

Oprócz cotygodniowych spotkań pogłębiających wiarę członkowie zachęceni do oddawania się Maryi według duchowości św. Ludwika Marii Grignona de Montfort’a.

Cotygodniowe zadania legionistów obejmują prowadzenie ewangelizacji misyjnej, nade wszystko wśród mieszkańców swojej parafii. Legioniści, zawsze we dwoje, idą zarówno do niewierzących (misje ad gentes) jak i do ochrzczonych, którzy utracili zmysł wiary

i obecności w Kościele (nowa ewangelizacja).

storia Legionu Maryi

a) na świecie

b) w Polsce